گياهان کوير هاي ايران

گياهان کوير هاي ايران
   بسياري از گياهاني كه در كوير(نمكزار) مي‌رويد گياهان دارويي و صنعتي هستند كه از آن ميان مي‌توان به اشنيان، خارشتر، استبرق، گز، گون، كنار و گهور اشاره كرد.
   
   گياه كويري اشنيان 
   گياه كويري اشنيان كه محلي‌هاي به آن اشلون مي‌گويند، اولين كاربردش در زمينه شويندگي و پاك كنندگي است به طوري كه در قديم نيز با كوبيدن اين گياه از آن چوبك درست مي‌كردند. چوبك با قدرت پاك كنندگي زياد، يك شوينده كاملا سازگار با محيط زيست محسوب مي‌شود. از ماده شيميايي كه از خاكستر اشنيان توليد مي‌شود، سود سوز آور توليد مي‌شود كه خاصيت قليايي دارد و از آن مي‌توان در صنعت قاليبافي استفاده كرد. اشنيان همچنين از گياهان كويري است كه شتر آن را از خارشتر نيز بيشتر دوست دارد. 
   
   گياه كويري استبرق
   از گياه استبرق مي‌توان چيزي لطيف تر از ابريشم طبيعي توليد كرد و ما كه اين منبع بزرگ را در اختيار داريم لازم نيست ابريشم را فقط با كرم ابريشم توليد كنيم زيرا ابريشم حاصل از گياه كويري استبرقبسيار لطيف، سفيد و با كيفيت است. شيره گياه استبرق خاصيت ضداسهال دارد.
   
   گياه كويري گز 
   انگبين گياه گز در كوير از نيش حشرات بر اين گياه توليد مي‌شود به اين ترتيب كه در نقطه‌اي كه حشرات ساقه گياه را نيش مي‌زند، به اندازه يك دانه شكر از آن ماده شيريني خارج مي‌شود كه آن انگبين يا گز انگبين مي‌گويند و كويرنشينان براي برداشت آن با خيس كردن دستشان اين محصول را جمع‌آوري مي‌كنند كه كار مشكلي است و دختران كوير با بستن يك كاسه به جلوي گردنشان از صبح تا شب نمي‌توانند بيش از حدود يكصد گرم انگبين جمع‌آوري كنند. در خوانسار از گون، انگبين را راحت تر مي‌گيرند به طوري كه با پهن كردن پارچه در زير گياه و تكان دادن آن انگبين را جمع آوري مي كنند كه از آن براي توليد شيريني و گز استفاده مي‌شود. اگر به گياه گز آب كافي برسد، به آن آب خورده مي‌گويند كه محصول آن شيرين نيست. گياه گز بايد سختي تشنگي را تاب بياورد تا محصول آن انگبين شيرين باشد. گياه كنار نيز كه برگ آن سدر ناميده مي‌شود، به همين ترتيب است. به عبارت ديگر، اين گياه در سال‌هايي كه بارندگي زياد باشد خوب رشد نمي‌كند و اين گياه نيز در تشنگي رشد مي‌كند.
   
   كاكتوس 
   كاكتوس از جمله گياهاني است كه در طبيعت براي خودش آب ذخيره مي‌كند به طوري كه كاكتوس‌ها در بعضي از نقاط جهان آب بسيار زيادي در خود ذخيره مي‌كنند و در ايرانشهر واقع در منطقه خشك جنوب شرقي ايران، نوع كوچكتري از اين كاكتوس‌ها مي‌رويد.
   كويرهاي مركزي ايران همه شور هستند، اما در بعضي مناطق آن كه به سياه كوير مشهوراست به صورت لكه‌هايي تيره‌رنگ است كه زمستان‌ها به صورت باتلاق درمي‌آيد. باتلاق‌هاي قليايي را به ديگي از شله زرد و يا ژله سفت مشابه است كه اگر انسان در داخل آن بيافتد در آن فرو مي‌رود و اين مايع غليظ پس از فروبردن انسان، دوباره بسته مي‌شود.